Beschrijving
Eén keer in de honderd jaar mag Dwerg Nul vierentwintig uur vanuit de grote leegte naar de bewoonde wereld. Hij mag dan proberen de bezwering die hem opgesloten houdt te verbreken.
Eindelijk is het weer zover. Op hoop van zegen duikt Nul de tunnel in, terug naar de beschaving. Daar wordt hij algauw gearresteerd wegens vernieling en vervolgens ontoerekeningsvatbaar verklaard. Plotseling is Nul psychiatrisch patiënt.
Nul komt in aanraking met de wonderlijke wereld van de inrichting waar dokter Neuroleptica de scepter zwaait. Samen met een tovenaar, een hongerig spook, een draak en een elf zit hij op een gesloten afdeling. Hier is tijd niet belangrijk. Terwijl zijn vierentwintig uren wegtikken vraagt Nul zich steeds wanhopiger af of hij ooit nog een uitgang zal kunnen vinden.
Blz. : 66
Verschenen : november 2013
ISBN : 978-90-78761-34-1
Over Theo Terwisscha van Scheltinga
team Tobi Vroegh –
Bron: Sociale Psychiatrie (Vakblad sociaal psychiatrische verpleegkunde)
Wanneer Dwerg Nul voor vierentwintig uur, één maal in de honderd jaar, vanuit de grote leegte terugkeert naar de bewoonde wereld, komt hij vanwege vernieling en ontoerekeningsvatbaarheid al snel met dokter Neuroleptica in aanraking. Op de gesloten afdeling komt hij een tovenaar, een hongerig spook, een draak en een elf tegen. Terwijl de tijd wegtikt, wordt Dwerg Nul als maar wanhopiger in zijn zoektocht naar een uitweg. Is er wel een uitweg?
De auteur leeft helaas niet meer. Na diverse opnames, strijdend tegen zijn stress-gevoeligheid en psychosen, heeft zijn hart het begeven en is Terwisscha van Scheltinga overleden. Hij heeft als ervaringsdeskundige bij het Herstelcentrum Wilhelminaoord van GGZ Friesland zijn sporen nagelaten. Volgens ingewijden was Theo een creatief en toegewijde man met een sociaal hart. Deze uitgave wordt omschreven als een sprookje voor volwassenen, maar kan evenzeer gezien worden als een sublimatie van het omgaan met een complexe werkelijkheid waarin soms niet duidelijk is waar de grens tussen werkelijkheid en psychose ligt en beiden in elkaar overgaan. Het levert in ieder geval dolkomische taferelen op waarin de link met de werkelijkheid steeds aanwezig is wanneer Dwerg Nul vanuit een ander perspectief (in het boek wordt het ‘een andere dimensie’ genoemd) zijn weg moet zien te vinden in een rationele wereld waar alles onder controle lijkt te zijn. En dan blijkt de grap, de woordspeling of het kijken vanuit een ander perspectief ineens niet meer zo komisch omdat de realiteit genadeloos toeslaat. Wanneer de twee geliefden uiteindelijk getrouwd zijn en met elkaar de eerste liefdesnacht ingaan, blijkt hoe de realiteit hun liefde verstoort (het medicijn heeft iets in mij verlamd) en onze hoofdpersoon desondanks overgaat op zijn andere kwaliteiten om zijn geliefde toch niet teleur te stellen. De auteur heeft diverse thema’s op subtiele wijze met elkaar verbonden: sluiten zienswijze van de GGZ en de beleving van de betrokkene met elkaar uit en zoekt iedereen uiteindelijk geen erkenning voor wie hij is? En hebben mensen die anders zijn, geen kwaliteiten om zelf hun problemen aan te pakken?
De deskundigheid van de professional in de GGZ wordt niet ter discussie gesteld, maar krijgt via woordspelingen een spiegel voorgehouden. De auteur heeft achterin het boekje een woordenlijst opgenomen en wie dit leest weet hoe relatief de begrippen en diagnosen in de GGZ zijn. Een ander thema dat ogenschijnlijk terloops aan de orde komt, is de opvatting over een psychose. De auteur maakt duidelijk dat Jim van Os en Jules Thielens ons al lange tijd proberen te laten zien, namelijk dat iemand in een psychose ons iets wilt laten zien van zijn werkelijkheid en dat we moeten blijven proberen om ons te verbinden met degene die een psychose heeft.
De auteur heeft met dit sprookje ons een spiegel voorgehouden over de kwetsbaarheid van ons bestaan. Het is tragi-komisch, zoals de werkelijkheid zelve!
team Tobi Vroegh –
bron : Anoïksis, Jantsje Walstra
Op 16 november 2013 om 16:00 uur werd in café de Stroohoed in Leeuwarden “Dwerg Nul eeuwt het uit!” geschreven door Theo Terwisscha van Scheltinga gepresenteerd.
Interview met Theo over zijn boek
Sprookje voor volwassenen
Mijn vraag waarom de hoofdpersoon in het begin vooral “dwerg Nul” noemt en later “Theo” beantwoordt Theo als volgt:
in 1992-1993 was ik heel zwaar depressief en ik dacht nooit meer iets nuttigs te kunnen doen, waardoor ik dacht dat ik “de Nul” heette. Ik ervoer toen een enorme leegte zoals de dwerg zich verbannen voelt naar de vergeten dimensie in mijn verhaal. “Eigenlijk is dit verhaal een sprookje, maar dan voor volwassenen.”
In dit boek komen vijf figuren (ego’s) voor die zichzelf kwijt zijn. Dat zijn als eerste Nul de dwerg, als tweede Libi de nymofmagische elf, als derde de draak Schubberjack die lijdt aan pyrofobie, als vierde Spiritus met een postmortale depressie en als laatste de tovenaar Wiedes die lijdt aan tovardieve dyskinese. Theo zegt dat er wel raakvlakken zijn in hoe hij dingen en mensen ziet in zijn psychose vergeleken bij hoe hij die ziet in de “werkelijkheid.”
Toch geeft hij toe dat de biografische elementen verpakt zijn in fantasie. Op mijn vraag wat waar is en wat niet, barst Theo in lachen uit: “dat ga ik niet vertellen; wat waar is en wat niet…..dat laat ik aan de fantasie van de lezer over.”
Jantsje Walstra
Open Geest
Anoïksis
team Tobi Vroegh –
bron : Ypsilon Nieuws
Een keer in de honderd jaar mag dwerg Nul vanuit de grote leegte, waarheen hij door een vloek verbannen is, 24 uur naar de bewoonde wereld. Daar mag hij proberen de vloek over zijn ballingschap te doorbreken. Dit keer wordt hij direct na zijn terugkeer gearresteerd en wegens zijn warrige verhaal ontoerekeningsvatbaar verklaard. Dwerg Nul wordt naar de gesloten afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis gebracht. Daar maakt hij kennis met medicatie, psychiaters en zijn medebewoners: een draak, een tovenaar, een hongerige spook en de elf Libi. Ondertussen tikt de tijd weg en wanhoopt Nul dat hij ook dit keer zijn uitweg uit de grote leegte niet zal vinden.
“Dwerg Nul eeuwt het uit” toont op geestige en ludieke manier de binnenkant van de psychiatrie. Door het verhaal te verpakken als sprookje, haalt Terwisscha van Scheltinga de scherpe kantjes er van af, terwijl hij toch laat zien hoe anders een patiënt aankijkt tegen zijn ziekte dan een hulpverlener. Veel gebezigde termen in de psychiatrie verpakt hij in grappige woordspelingen zoals spookselvloed, nymofmagisch of faalium. Passend in het magisch-realistische verhaal maar ook een feest van herkenning en een must voor iedereen die bekend is met de psychiatrie.
Merel van den Meerendonk
team Tobi Vroegh –
bron : PlusMinus
Sprookjesfiguren met psychische klachten
Dit bijzondere sprookje biedt de mogelijkheid om op een andere manier kennis te maken met het leven van een aantal sprookjesfiguren die zijn opgenomen in een psychiatrische inrichting. De sprookjesfiguren hebben verschillende psychische klachten.
Het sprookje concentreert zich op dwerg Nul, hij leeft eenzaam in de grote leegte van een vergeten dimensie van de aarde. Een heks heeft dit lot over hem afgeroepen. Een dag per eeuw mag de dwerg deze dimensie verlaten om te proberen de bezwering van de heks teniet te doen. Na vele mislukte pogingen hiertoe heeft dwerg Nul nog maar weinig hoop over. Eenmaal terug in de bewoonde wereld waagt de dwerg toch nog een poging. Buiten zijn wil om belandt hij in een inrichting. Naast de hulpverleners ontmoet hij hier een tovenaar, een spook, een elfje en een draak. Of het hem deze keer gaat lukken om zichzelf te bevrijden kunt u lezen in dit sprookje.
Josien Gerritsen
PlusMinus
team Tobi Vroegh –
Bron: bol.com
bron : Bol
Inzicht in warrige geest
Drenthe
26 januari 2014
Luchtig en vlot geschreven fantasy-verhaal waarin normale en afwijkende gedachtenlijnen geloofwaardig worden neergezet. Het is zo vaak balanceren op een smalle grens. Knap geconstrueerd. Met veel spitsvondige taalgrapjes, zoals \’waandachtig luisteren\’ en \’weerzienwekkende voorvallen\’. Een liefdevol boek dat je aan het denken zet en dat begrip kweekt voor mensen met een warrige geest. Warm aanbevolen. Ook voor behandelaars.
Pluspunten: Heldere boodschap, liever \’fantasy\’ dan \’sprookje\’, je vraagt je af waar je zelf staat